Lol. żal. życie. sobota.

Cześć!

Zebrałam się do napisania postu- wreszcie.

Jak się czujecie? Ja miewam się dobrze, przed paroma chwilami (3 min?) wyszli od nas goście, wizyta zresztą była bardzo miła, jak zawsze. Tak się zastanawiam, każdy gość mnie cieszy. Chociaż nie. Nie wiem czy gość, którego nie mam zamiaru oglądać sprawi mi radość. Gość niespodziewanie pukający do moich drzwi zjawia się bardzo rzadko, żeby nie powiedzieć, że wcale. Ale to by było coś... takie odwiedziny nieoczekiwane, zaskakujące, mile... zdarzają się chyba jednak częściej w filamch, nie w prawdziwym życiu. 'Reality'.Wow.

Co ja mogę napisać? Z jednej strony czekam na święta, bo nie mam już siły do nauki i czekających mnie lekcji, jednak z drugiej strony, jak myślę sobie, że święta będą za niecały miesiac, to odczuwam lekki żal, że to tak szybko przeminęło i wkroczymy w rok 2015...

U mnie w klasie mikołajki zostały przeniesione na wigilię klasową, więc prezenty też poczekają, ale... przynajmniej może wyćwiczymy lekką cierpliwość?
...

OK, pewnie zaraz wejdzie na górę Patka i weźmie mi laptopa, o 'wiecznie się uczy; więc byee!

I have good news

Może to i samolubne, leniwe i nieodpowiedzialne, ale jedyny typ postów, które teraz mam siłę dodawać, do typu: zbiór inspiacji. Więc nie zdziwcie się lub nie rozczarujcie, ponieważ właśnie chciałabym Wam przedstawić.... 10 najlepszych- moim zdaniem- obrazków i zdjęć, które chciałabym Wam pokazać, a których chyba nie widzieliście.

Postanowiłam wybrać największy rozmiar tego obrazka, ponieważ... Nie powiecie, że jest cudny?

Może długie obrazki nie są zbyt estetyczne, ale taki.... to po prostu warto zobaczyć.

Życie, życie... w San Francesco.

Bez portretu by się nie obyło.

True.

Czemu mi się to tak podoba?

Idealne.

Biało-czarne zdjęcia mają swój urok.

(!)

Jaki komentarz wstawić pod to zdjęcie? Niesamowite. Natura.

PS:. Miłego dnia ;*

Dzisiaj

Siema!

Ostatnio wracając do domu, czuję i wiem, że nie mam sił. Moim "spirtitus movens" jest ciągle nauka i nie zapowiada się by to uległo zmianie. Ale powiedzmy sobie szczerze, życie ucznia (mówimy tu o takim, który jest przynajmniej trochę ambitny) to szereg kartkówek, sprawdzianów i- co za tym idzie- stresu.

Mogłabym stwierdzić, że nie pamiętam momentu, kiedy byłam naprawdę zrelaksowana, ale nie wiem czy to do końca by była prawda. Przecież wracając po całym tygodniu do domu (czytaj: piątek) niewiele osób ma jeszcze ważne obowiązki. Ja powinnam, i powoli próbuję wtłaczać ten nawyk do mojego stylu życia, żeby w weekend nie próżnować i jednak oprócz sprzątnięcia (co ostatnio, czytaj: ok. 2 mies. mi się nie udaje) również uczyć się. I to dosyć dużo, jeśli chcę mieć pasek. Ale odbiegam od tematu.

Nie będę pisać po raz kolejny, że życie przeciętnego ucznia zawiera dużo stresu itp. To prawda, lecz... W mijającym czasie nie umiem się odnaleźć. Chyba dobrze to ujęłam.
Z przyjaciółką układa mi się coraz gorzej, i to chyba już nie tylko mój własny wymysł. Nie powiem też, że to nie jest moja wina. Moja. Może w genach mam zapisane kłócenie się o ostateczny 'wynik w sporze' tzn. do kogo należy wina, jednak teraz odpuszczę. Moja wina, jej wina: teraz to nieważne.

I w tym momencie mogłabym napisać jakieś rady czy coś w tym stylu, ale osobiście nie lubię oglądać na cudzych blogach takich zwykłych, lub może normalnych porad. W tym temacie też nie jestem specjalistą, i chyba tak jak każdy uważam, że ten kto się na czymś zna, ten ma prawo do pełnego się wypowiadania na dany temat i stwierdzania czy to źle czy dobrze. Chociaż nie. To, czy coś jest złe lub dobre nie powinien osądzać żaden człowiek. Bo ludzie nie powinni sądzić. "Nie sądźcie, a nie będziecie sądzeni". Ale tutaj chodzi o ludzi, nie o rzeczy. Przecież to nam daje sumienie....

Być może jednak odpowiednim zdaniem kończącym ten post będzie: "Nauka to potęgi klucz".
Czy coś w tym stylu :p

A teraz uciekam na Mszę św. Dzisiaj pierwszy piątek :)

I like this