5 stron

- obfituje w różnorakie obrazy życia szlacheckiej społeczności
- wyraźna ilościowa i semantyczna przewaga sekwencji przedstawiających zbiorowość nad fragmentami, które mają za zadanie prezentację jednostek i ich świata wewnętrznego
- wśród zbiorowych fragmentów uprzywilejowana rola należy się sytuacji biesiadowania (fabularna dominanta utworu).
- księga 1- wieczerza na zamku po przyjeździe T.
księga II- za pośrednictwem wspomnień Gerwazego poznajemy niegdysiejsze uczty w siedzibie Horeszków, potem śniadanie w Sopli.
księga III- szkicowy obraz obiadu
ksiega IV- szczegółowa relacja z uczty myśliwskiej będącej zwieńczeniem łowów
księga V- "nie polska, lecz wilcza" wieczerza na zamku
k. VIII- napomknienie o wieczerzy, po której następuje astronomiczna gawęda Wojskiego; uczta zorg. przez zajezdników po zajęciu Sopli.
ks. IX- śniadanie z udziałem rosyjskich oficerów i poczęstunek dla żołnierzy poprzedzają zwycięską bitwę z Rosjanami.
ks. XI- przygotowania do uczty z okazji przybycia wojsk napoleońskich, której opis wypełniający ks. XII kończy poemat

Tę niezwykłą częstotliwość występowania motywu biesiady w P.T. trudno wyjaśniać, jak czynił to J. Kleiner upodobaniem autora do ujęć paralelnych oraz możliwość "bardzo swobodnego skupienia różnych postaci i zespolenia w rozmowach i w urozmaiceniach uczty wątków różnych".
Nie tylko przejaw poetyckiej zręczności w operowaniu konwencjonalnymi chwytami literackimi,

Sytuacja biesiadowania, ucztowania obecna jest w tej twórczości od samych jej początków, może uchodzić za swoisty rys wyobraźni poety.
Dziady cz. II i Konrad Wallenrod.

(...) Wszystkie istotniejsze zdarzenia poematu rozgrywają się bądź to w trakcie uczty, bądź wykazują jakiś rodzaj odniesienia do tej sytuacji.

Sceny biesiadowania mają niezwykle doniosłe znaczenie dla estetyczno- geneologicznego ukształtowania P.T. Uczestniczą w konstruowaniu sfery epickości dzieła. Biesiada staje się pod piórem Mickiewicza dogodnym środkiem służącym panoramicznemu oglądowi społeczności, nośnikiem wizji kultury szlacheckiej i atmosfery staropolskiego życia domowego. Najważniejszy cel dzieła: uchwycenie stylu życia codziennego szlachty. "Obrazki z natury kreślone naszego kraju i naszych obyczajów domowych" (A.M.) Zgodnie w walterowską techniką rejestrowania wszelkich przejawów kolorytu lokalnego, M. odtwarza realia szlacheckiej biesiady, opisuje zachowania jej uczestników (ceremoniał zajmowania miejsc przy stole), modlitwę poprzedzającą jedzenie, podawana potrawy, towarzyskie konwersacje, polityka, łowy. Poeta przywołuje charakterystyczne dla szlacheckiego ucztowania formy wypowiedzi (gawęda, anegdota, dyskusja, kłótnia). Znamienny dla zgromadzeń harmider, gwar. Cisza przy posiłkach ukazana jako naganna, przedst. jako "nudny tok obiadowania". Biesiadna rozmowność to według Wojskiego godna kultywowania cecha narodowa Polaków.

Biesiadne dialogi na wzór dramatyczny (...) Czynniki dramat.-teatralne wspomagają epicką prezentację rzeczywistości, potęgując wrażenie teraźniejszości, obecności ludzi i zdarzeń (reżyserskie uwgai narratora.