bzdety z wstępu

Od niepamiętnych czasów bowiem ludzie tworzyli wspólnoty, które łączyły swoich członków celem zdobywania pokarmu. Wśród nich dochodziło do wyodrębniania się określonych ról, do tworzenia hierarchii. Ludzie prawie nigdy więc nie jadali samotnie, a wspólne jedzenie stało się symbolem podstawowej...

wspólnota jest tym... Duży wpływ na kształtowanie wspólnot ma poczucie odrębności. Kuchnia, różniąca się w państwach, była matrycą do kształtowania się odrębności i tożsamości grupowej.  

To podstawowe dążenie istoty ludzkiej do podtrzymania trwania życia stworzyło materiał pod budowę nowej gałęzi kultury- tzw. kultury jedzenia, nazywanej również kulturą kuchenną. Składają się na nią takie elementy, jak tradycje przyrządzania pokarmu, zwyczajowe potrawy, sposób zachowania się podczas posiłków9. DO ZMIANY  ZWO 8

Nie opisują one jednak konkretnych sytuacji kolejkowych, konkretnych towarów rzuconych na ladę. Ich specyfika polega na tym, że tematem ich są specjalne wyrażenia sytuacjyjne pełniące we współczesnej polszczyźnie niemal funckję wyrażeń indeksowych.
W wierszach tych diagnozowana jest relacja pomiędzy jednostką a tłumem. Ukazują one bezradność i zagubienie pojedynczego człowieka w obliczu zwartej grupy kolejkowiczów, jak w wierszu Pan tu nie stal. nie stój pan w miejscu, nie stawiaj się pan, stawaj pan w pąsach na szarym końcu.

Spójrzmy na fragment wiersza Za czym państwo stoją. Kobiety w średnim wieku, staruszki, emeryci: za czym stanęliście [... ] pod murem tej kamienicy [... ] skazańcy pod murem straceń oczekujący o świcie, [...] przyparci do muru, Wykorzystane zwroty frazeologiczne: skazańcy pod murem; mitr straceń; przy>parci do muru, wyraźnie odnoszą sytuację kolejki do sytuacji egzekucji. Obok nich pojawiają się zwroty tworzące drugie pole znaczeniowe, zbudowane, podobnie jak poprzednie, na podstawie wyrazu mitr: za czym stoicie tym murem, [. ..] za jaką - dzień w dzień, ramię w ramię - stoicie barykadą [.. ] jaki lad osłaniacie tym murem płaskich twarzy? Wyrażenia: stać murem', osłaniać murem razem z wcześniej przytoczonymi: stać pod murem', mur straceń', przyparci do muru, stanowią oś konstrukcyjną „konceptu frazeologicznego’’31, na którym opiera się wiersz 

 Podjęcie trudów egzystencji, codziennej walki o przetrwanie okazuje się nie tylko aktem rezygnacji (pod murem), ale i heroizmu {stanęliście murem). Zasada „konceptu frazeologicznego”, na podstawie której zbudowany jest omawiany wiersz, doprowadziła  Włodzimierza...
Wiersz Przepraszam, kto jest ostatni oparty został na grze wyrażeń zawierających słowa pierwszy i ostatni. Incipit, będący jednocześnie zwTotem grzecznościowym, kreuje pewien świat możliwy, w którym ustawiona jest kolejka oczekujących ludzi. Jednocześnie wers: ostatni będą pierwszymi, stanowiący znany cytat z Biblii, derywuje świat drugi, w który m zbiorowość ludzka postrzegana być musi jako pochód istnień podążających ku śmierci. Ewangeliczna zapowiedź: „ostatni będą pierwszymi” staje się ich ostatnią nadzieją 

Pytanie nr 1. na co zwrócić uwagę we wstępie? Wspólnota i rozmowa czy tylko jedzenie jako odzwierciedlenie rzeczywistości? A jak oba elementy, to jak je połączyć? 

Pytanie nr 2. jak poprowadzić bezpośrednie zakończenie wstępu? 

Po półgodzinnej indagacji bohater napotyka Kobiałkę- eks-dygnitarza partyjnego, dla którego zamknięcie w szpitalu psychiatrycznym jest jedynym sposobem na wytrzymanie w tych czasach (s. 124). 

Normalnością staje się system, który jest powodem całkowitego upadku wartości. Ludzie są zmęczeni reżimem, poddają się, upada wśród nich cnota, powiększa się zaś grono zdrajców, przekupionych bądź przestraszonych. Jako największy grzech pleni się obojętność.