Wstęp Jarosińskiej

1. Jedzenie jako sacrum i jako profanum (~Uczta Babette), coś, co może zbawić, ale także wtrącić do piekła

2. Jedzenie ma sens szczególny; obyczaj sarmacki- przymus i obowiązek jedzenia, uczty i potrawy mające swój ceremoniał i symbolikę
(("przejedzenie i przepicie Polski"- przyczyna upadku))

3. Polacy, upadli, bo jedli, ale-- w tym jedzeniu widać też szansę na ratunek ("porządek i rytuał życia, nawet najskromniejszy, w kraju, gdzie nie ma państwa i nie ma wolności, dawał gwarancję przetrwania rodzinom, wspólnocie, kulturze")

Kuchnia polska- polskość zakonserwowana w barszczu, pierogach i bigosie

4. Kuchnia centralnym miejscem każdego domu, jego duszą (miejscem skupiającym rodzinę); początek życia, fundament bytu ("miejsce, gdzie schodzą się, przecinają i rozchodzą różne drogi polskiego losu przez cały dziewiętnasty wiek- a i dwudziesty. Daje schronienie i dusi, jest oparciem dla "duszy utęsknionej", ale i źródłem wyrzutów sumienia, punktem wyjścia i punktem dojścia")

5. Kuchnia romantyczna- cielesna, konkretna, mityczno-symboliczna