Zdążyłam już zapomnieć
twoich kroków, dłoni, twarzy, stóp; tego, jak się śmiejesz i tego jak stąpasz, po ziemi ciężkiej
od cudów.
i -
pozwól mi ocalić To - od zapomnienia - Podejdź i odbierz | ode mnie te słowa,
przyjmij je, tak jak i ja --- chcę przyjąć Ciebie.
...
nie gaś proszę gwiazd, nie uciszaj mórz.
podskoczmy razem ze wzruszenia, dotknijmy je i zagłaskajmy na śmierć.
a z tej śmierci wyrośnie
kwiat.
(biały, pachnący)
To będzie świat
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz