Szamocze się orzech
małością zmęczony.
Rozbija o kamień
swe brązowe oczy.
Krzyczy o pomoc,
woła o pomstę.
Stwardniałe kolana
oburącz ściska na oślep.
Gna go niewiara
że głos z pieczary
małej dosięgnie
niebiosa.
Gna go przez wody
zbyt śliskie by osiadł
mielizna to mroczna nagroda
nie w jego udziale.
...
Sny pęcznieją na opak, gdy dosięga ręka
Obrzmiała, przesilna, żylasta jak liść
Niespodziewanie ta zagarniająca obietnica życia
Rozbija o fale skorupy niemocy -
...
wychodzę na zewnątrz,
świat mnie oślepia.
Dłonią skostniałą
zasłaniam me nerki.
Płynę dalej
